kamienne schody na piętro, tamtędy idzie się do pokoi rozkoszy. A jeszcze dalej jest moje królestwo. Moje lochy. Przyjdźcie tam do mnie, jeśli się odważycie. - Uśmiechnęła się do Mary i Nancy. - Byłyście niegrzeczne? - zagadnęła niskim, zmysłowym, prowokacyjnym tonem. - Czujecie potrzebę oczyszczenia się dzięki wyznaniom? Możemy to zaaranżować... Ale najpierw musicie się napić, dziś w nocy polecam Krwawą Mary. Na mój koszt. - Zaśmiała się gardłowo. - Potem pomyślimy, w jaki sposób moglibyście się odwdzięczyć. Na razie siedźcie przy barze i obserwujcie. - Przyglądała im się bardzo uważnie przez moment. - To ja wam powiem, kiedy macie iść dalej, zrozumiano? - Zrozumiano - rzekł posłusznie Jeremy, coraz bardziej zaniepokojony całą sytuacją. Nachyliła się ku nim. - I w każdej chwili macie pamiętać, którędy do wyjścia. - Pamiętać, którędy do wyjścia - powtórzyła Nancy niczym zahipnotyzowana. Jeremy zastanowił się, czy on również odpowiedział dominie tak, jakby rzuciła na niego czar. Ich odpowiedzi chyba zadowoliły kobietę, gdyż uśmiechnęła się. Zaprowadziła ich do baru i odezwała się do wysokiego, ciemnookiego barmana: - Drinki dla moich amerykańskich przyjaciół. W tej chwili. Skinął głową i natychmiast wypełnił polecenie. Siedząc przy barze, Jeremy rozejrzał się i pomyślał, że gdyby nie ubrania, czy też ich brak w przypadku paru osób, mogliby znajdować się w normalnym lokalu. Jacyś RS 36 dwaj mężczyźni obok nich rozmawiali o czymś po francusku, z drugiej strony porządnie wyglądający Niemiec próbował poderwać ładną blondynkę. - W ten sposób niczego się nie nauczymy - stwierdziła wkrótce Nancy. - Powinniśmy rozejrzeć się dookoła. - Ta kobieta kazała nam czekać tutaj - przypomniał Jeremy. - Ale mówiła też, że mamy obserwować - odparowała Nancy. - A zobaczymy więcej, jeśli obejdziemy całą tę imprezę. - Mieliśmy siedzieć przy barze. I pamiętać, którędy do wyjścia. Mary zachichotała. - Może boją się nalotu policji. Jeremy czuł, że kobieta obawiała się czegoś znacznie poważniejszego, lecz nie miał jak tego udowodnić. - Słuchaj, ona sobie poszła i pewnie już o nas nie pamięta - przekonywała Nancy. - Mamy tkwić przy barze całą noc? Bez sensu. - Musimy się rozdzielić, bo nikt do nas nie podejdzie, gdy będziemy się trzymać razem jak trzej muszkieterowie - poparła ją Mary. - Nie, nie powinniśmy się rozdzielać - zaoponował zaniepokojony Jeremy. - Bez nas będziesz miał większe szanse. - Mary zaśmiała się. - Chyba wpadłeś w oko naszej gospodyni. Z kolei Jeremy mógłby przysiąc, że kobieta oceniła go w jednej chwili i pozostała kompletnie niewzruszona, gdyż uznała go za zbyt młodego i niedoświadczonego. Rozejrzał się, szukając wzrokiem brunetki w masce i czarnej skórze. Swobodnie kręciła się po sali, zagadywała RS 37